Μια φωτογραφία καλούνται να σχολιάσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τέσσερις φίλοι από παλιά, σε ενα ιδιότυπο παιχνίδι φαντασίας, εντυπώσεων και εμπειριών. Μια εικόνα, τέσσερις διαφορετικές οπτικές αναγνώσεις. Μια ιδέα του δίκτυου Hocus Photus με στόχο τη δημιουργική συνένωση και τη συνεργατικότητα των ανθρώπων.
Κείμενο 1. Κάτια Γαλοπούλου - Κείμενο 2. Πάρις Λιάτσος - Κείμενο 3. Hara Isidorou - Κείμενο 4 και φωτογραφία. Γιώργος Βασιλειάδης
1.
Κάθε που βρισκόταν μόνος στο δωμάτιο του, επιτέλους μακριά από το αβάσταχτο πλήθος των ανθρώπων που ένιωθε να τού συρρικνώνει όλο και περισσότερο την όποια ικμάδα είχε απομείνει, έψαχνε εκείνη τη χαρμόσυνη, στιγμιαία αίσθηση ισορροπίας ανάμεσα στον εαυτό του και τον Κόσμο. Σήκωνε αργά τον πέπλο του προφανούς, έσβηνε τα φώτα και ένα μικρό κερί άναβε τότε στο μυαλό του. Όλο και πιο σπάνια, όμως, το κατάφερνε πια.
2.
Οι απώλειες ξεθώριασαν στο διάβα του χρόνου.
Είναι πάντα αναμμένο, με το φυτιλάκι του, το λαδάκι του.
Στην πιο ορατή γωνιά του σπιτιού.
Καντήλι της συνείδησης το είπε .
Θυμίζει αταλάντευτες θέσεις
απογοητεύσεις, ήττες, του καιρού γυρίσματα.
Είναι πάντα αναμμένο.
Φαντασιακή φλογίτσα, μόνο για εκείνον. Παρηγόρια κι εγρήγορση...
3.
"Κρατάμε τη φλόγα αναμμένη".
Αυτή ήταν η απάντηση του
Οδυσσέα στην επίμονη ερώτηση: Τι δουλειά έχουμε και κάθε Μάρτη μέσα στην
καρδιά της χούντας 15-20 άτομα, σε απόσταση ο ένας από τον άλλον,
άγνωστοι μεταξύ μας, να βαδίζουμε 42 ολόκληρα χιλιόμετρα μέχρι τον τύμβο
του Μαραθώνα. Ναι βαδίζουμε στα βήματα του μάρτυρα και αγωνιστή της
Ειρήνης Γρηγόρη Λαμπράκη, αλλά κανείς δεν μας βλέπει, κανείς δεν το
ξέρει, τι νόημα έχει μου λες; - "Κρατάμε τη φλόγα αναμμένη". Αυτή ήταν
κάθε φορά η απάντηση του Οδυσσέα. Άραγε ο Οδυσσέας που να βρίσκεται;
4.
Ανταριασμένη η φλόγα της ψυχής !
Τι και αν δείχνει τόσο μικρή μέσα στο καντηλάκι του χρόνου.
Πλαισιωμένη από σκοτάδια οδύνης και αναλαμπές φωτός,
καρτερά την μεγάλη έκρηξη ελπίδας !
Όσο η καρδιά κτυπάει, περιμένει ....