Σε κάποια πρόσφατη εκδήλωση για την φωτογραφία, ένα από τα θέματα που τέθηκαν και οφείλει, (νομίζω σωστά), να απαντήσει ο καθένας που ασχολείται με τη φωτογραφία, είναι το:
Γιατί το κάνει αυτό;
Μια καθαρή απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα προσδιορίσει σε μεγάλο βαθμό τα κριτήρια με τα οποία θα πρέπει να κριθεί το παραγόμενο έργο του.
Μια καθαρή απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα προσδιορίσει σε μεγάλο βαθμό τα κριτήρια με τα οποία θα πρέπει να κριθεί το παραγόμενο έργο του.
Η δική μου ενασχόληση με την φωτογραφία έχει ένα συνηθισμένο, (πιστεύω ισχύει το ίδιο για πολλούς) παρελθόν, πάντα μου άρεσε να αποτυπώνω στιγμές και γεγονότα που ζούσα, με όποια φωτογραφική μηχανή τύχαινε να έχω. Θυμάμαι, από τις πρώτες μου φωτογραφικές μηχανές ήταν μία codak compact με φιλμ κασέτα. Το 1980 από την Μόσχα αγόρασα μια Fed30 ενώ το 2007 πήρα μια Sony compact. Την πρώτη μου dslr την αγόρασα το 2013 και έχω μείνει με αυτήν συμπληρώνοντας αργότερα την αγορά και με έναν φακό. Από το 2007 που ξεκίνησα να κάνω blogging κάπως ποιο οργανωμένα, σιγά σιγά ένιωσα την ανάγκη να στηρίζω τα κείμενα μου με εικόνες.
Έτσι προέκυψε η πορεία μου προς ένα ιδιότυπο φωτορεπορτάζ και φωτογραφία δρόμου, που έκανα, παρακολουθώντας και συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, διαμαρτυρίες, απεργίες, συλλαλητήρια, γενικά κάθε πολιτιστική εκδήλωση, κάθε ζωντανή πολιτική δράση διαμαρτυρίας και διεκδίκησης, που συμφωνούσα με τους σκοπούς και τους στόχους της, την φωτογράφιζα και την στήριζα επικοινωνιακά με όποιες δυνατότητες και μέσα διέθετα. Από πολύ νωρίς έχω εμπλακεί επίσης με την κοινωνική δικτύωση, facebook, twitter, instagram, tumblr, και άλλα μέσα, με τα οποία επικοινωνούσα όλη αυτή την δημοσιογραφική και φωτογραφική μου δραστηριότητα, προσπαθώντας να δημιουργήσω μέσω αυτών πολιτική στάση, δράση, θέση αλλά και καλλιτεχνική έκφραση.
Μου κέντρισε επίσης το ενδιαφέρον ένα άρθρο που διάβασα, για το φωτογραφικό ρεύμα Lomography (λομογραφία), ομολογώ πως μου άρεσε σαν ιδέα και σαν δημιουργική απασχόληση γιατί δεν απαιτεί τίποτα ιδιαίτερες τεχνικές γνώσεις, προάγει το τυχαίο, και το αυθόρμητο, τη μη τήρηση δηλαδή κανόνων στη φωτογραφία, με ένα αποτέλεσμα απροσδόκητο πολλές φορές, που σε εκπλήσσει ευχάριστα.
Συμφωνώντας με τις βασικές αρχές της “Λομογραφίας“ την αγκάλιασα, χρησιμοποιώντας όποια ψηφιακή κάμερα διέθετα, βλέποντας την σαν ένα παιχνίδι στο χώρο της δημιουργικής φωτογραφίας.
Με την αγορά βεβαίως της dslr διευρύνθηκε και το φωτογραφικό μου ενδιαφέρον για πιο ποιοτική φωτογράφηση, κυρίως με φωτογραφία δρόμου και τοπίο.
Με την αγορά βεβαίως της dslr διευρύνθηκε και το φωτογραφικό μου ενδιαφέρον για πιο ποιοτική φωτογράφηση, κυρίως με φωτογραφία δρόμου και τοπίο.
Το 2017 μέσω του instagram ήρθα σε επαφή με την ομάδα των greek instagramers events συμμετέχοντας μαζί τους σε ομαδικές φωτογραφήσεις και εκθέσεις, παράλληλα παρακολούθησα για πρώτη φορά, ένα εξάμηνο σεμινάριο δημιουργικής φωτογραφίας που διοργάνωσαν με τον δάσκαλο φωτογραφίας Βασίλη Νίκα.
Τελειώνοντας αυτό το σεμινάριο, διαπίστωσα, πόσο πολύ με βοήθησε στο να οργανώσω την φωτογραφική μου αντίληψη, να μάθω και να γνωρίσω ενδιαφέροντες φωτογράφους, να ανακαλύψω νέους δρόμους έκφρασης στη φωτογραφία, να οργανώσω και ξανακοιτάξω τις χιλιάδες μέχρι τώρα φωτογραφίες μου με άλλο βλέμμα, να απορρίψω, αλλά και να αξιοποιήσω πολλές από αυτές, βλέποντας τες με διαφορετική ματιά.
Ιδιαίτερη βοήθεια μου πρόσφερε σε αυτό το σεμινάριο, η προτροπή του δάσκαλου να μην δίνουμε τόσο πολύ σημασία στην τεχνική της φωτογραφίας, όσο στο δημιουργικό μέρος της, στην διαφορετική προσέγγιση που πρέπει να παρουσιάζει στον θεατή της. Μέχρι τώρα προσπαθούσα οι φωτογραφίες μου να είναι μέσα στο θέμα που ήθελα να στηρίξω με αυτές, να έχουν κίνηση και δράση, να αποτυπώνουν τα γεγονότα την ώρα που αυτά γίνονταν.
Τώρα αντιμετωπίζω την φωτογραφία με μια νέα προσέγγιση, μέσα από μια εσωτερική αναδιάταξη και τις εμπειρίες αυτού του σεμιναρίου. Η θεματολογία μου, που είναι σε μεγάλο ποσοστό ανθρωποκεντρική, έχει αρκετή αφαίρεση, επικεντρώνει στη δημιουργία συναισθήματος όσο και στη δημιουργία αναπάντητων ερωτημάτων και προβληματισμών προς τον θεατή, ενώ σε λίγες περιπτώσεις, αποτελούν εμπεριστατωμένη και σταθερή θέση.
Αυτή είναι η δική μου απάντηση στο ερώτημα γιατί ασχολούμαι με τη φωτογραφία.
Αυτή είναι η δική μου απάντηση στο ερώτημα γιατί ασχολούμαι με τη φωτογραφία.