Δυο φίλοι από παλιά, συναντώνται σε μια συνομιλία εικόνας και λόγου
διαδικτυακά, μια και για πάρα πολλά χρόνια ζουν σε διαφορετικές χώρες, όμως η φιλία τους παραμένει ζωντανή.
Ένα παιχνίδι σε ιδέα του δικτύου Hocus Photus με στόχο τη δημιουργική συνένωση και τη συνεργατικότητα των ανθρώπων.
Κείμενο 1 . Angela Mamagaki Pappas
Φωτογραφία και κείμενο 2. Γιώργος Βασιλειάδης
1.
Εγκατάλειψη.
Μυρωδιές βαρελίσιας ρετσίνας κι άρωμα γιασεμιού γέμιζαν τον αέρα κάποτε εδώ.
Δήμιος ο Χρόνος.... σκορπά σκουριά στο πέρασμα του, αφανίζοντας μυρωδιές, προσδοκίες κι οράματα.
Πόση νοσταλγία και αναπόληση χωράει μέσα σε τόση εγκατάλειψη άραγε...
1924 - τεκμήριο ύπαρξης, μα και χωρίς τον αριθμό, σίγουρα είναι το μέρος που κάποιοι θα κουβαλάνε πάντα μαζί τους τις μνήμες του.
Μοιάζουνε όνειρα παιδικά που τώρα έχουν σκουριάσει,
σίγουρα φταίει ο χρόνος ο ψυχρός εκτελεστής.
Φωνές, γέλια και κλάματα είχαν εδώ κουρνιάσει
θεριό η λήθη μέσα μας, μισός θριαμβευτής.
2.
Μισό αιώνα μακριά από τη πατρίδα μετανάστρια στις ΗΠΑ, σου στέλνω μια φωτογραφία φορτισμένη με μνήμες, από μια άλλη μετανάστευση βαμμένη με αίμα, μια εικόνα από τη προσφυγομάνα Κοκκινιά...
Ένα από τα πρώτα κτίσματα στο κέντρο της πόλης, στοιχειωμένο εκλιπαρεί μάταια την αναπαλαίωση του... για να έχει το κουράγιο να τροφοδοτεί μνήμες!!