Παίρνω σιγά - σιγά
τη θέση μου στο ράφι
των δημιουργημάτων του χθες
και των αναμνήσεων του αύριο...
Θαρρώ πως με αξιοπρέπεια
αντιμετώπισα μεχρι τώρα τη ζωή
και αυτή
μου πρόσφερε την τύχη
να γνωρίσω ανθρώπους
που μαζί περιπλανηθήκαμε
στα δύσκολα μονοπάτια της,
με το κεφάλι ψηλά !
Στεκόμαστε όρθιοι !
Είμαστε ακόμα "ζωντανοί" !