ΤΕΤΡΑΛΟΓΙΕΣ #6


 
Μια φωτογραφία καλούνται να σχολιάσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τέσσερις φίλοι από παλιά, σε ενα ιδιότυπο παιχνίδι φαντασίας, εντυπώσεων και εμπειριών. Μια εικόνα, τέσσερις διαφορετικές οπτικές αναγνώσεις. Μια ιδέα του δίκτυου Hocus Photus με στόχο τη δημιουργική συνένωση και τη συνεργατικότητα των ανθρώπων. 
 
Κείμενο 1. Κάτια Γαλοπούλου - Κείμενο 2. Πάρις Λιάτσος - Κείμενο 3. Hara Isidorou - Κείμενο 4 και φωτογραφία. Γιώργος Βασιλειάδης
 
1.
 
Η Ελένη, με την παλιά στάμνα της γεμάτη δροσερό νερό, πηγαίνει κάθε 17 Αυγούστου ανήμερα, στη Μάντρα του Μπλόκου, όπως τότε που η μάνα της, με άλλες γυναίκες μαζί έτρεξαν να ξεδιψάσουν τους άντρες που είχαν συγκεντρώσει εκεί οι Ναζί με τους γερμανοτσολιάδες συνεργάτες τους. Αντί για μνημόσυνο, η Ελένη αδειάζει το νερό σαν σπονδή, αργά στο χώμα, να ποτιστεί βαθιά η μνήμη. Εκείνο ευθύς γίνεται αίμα και κυλάει στο σχήμα των σωμάτων των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης που έπεσαν δολοφονημένοι από τον δήμιο. Κανένας δεν λύγισε.
2. 

Δεν είναι αίμα! Αυτό παραμένει ζέον, ρέον, άλικο. Στις ανάσες, στις καρδιές, στις μνήμες. Χρώμα είναι, κόκκινο χρώμα. Υποκατάστατο βαρβαρότητας. Τι παράξενο! Κι αυτό αναλλοίωτο. Να θυμίζει πώς έρεε, όταν φορτώσανε τ' άψυχα κορμιά στα καμιόνια, για το Τρίτο. Πού να ξεχωρίσεις τα σφαχτάρια; Ποιος είναι ο Καζακίδης, ποιος ο Ασμάνης, ποιος ο Χατζηβασιλείου; Εκείνη η λυγερόκορμη Διαμάντω! Χρώμα είναι, κόκκινο χρώμα χυμένο στις πέτρες του τόπου θυσίας.
 
3.
 
Και πήρα τον καλό μου τον δίσκο που μου τον είχαν κάνει δώρο στο γάμο μου, έβαλα επάνω μπαμπάκια, τα πότισα με κολόνια και έφυγα να πάω να βρω το παιδί μου.
Αχ αγόρι μου, αχ γιε μου. Περπατούσα στο δρόμο για το τρίτο νεκροταφείο, εκεί τα είχαν τα παιδιά. Και του έλεγα, που πας αγόρι μου, έλα θα σε κρύψω εγώ μη σε νοιάζει. Αλλά εκείνο έβαλε το άσπρο του πουκάμισο και το ρολόι του στο χέρι. Μάνα θα είναι όλοι οι δικοί μας εκεί, μου είπε και ΄έφυγε. 
Έτρεξα πίσω του δεν με άκουγε, δεν...
Αχ κορίτσι μου το γνώρισα το παιδί μου. Από μακριά γνώρισα το πουκάμισό του.
Γιέ μου, αγόρι μου, καρδιά μου... ούτε άλλη μάνα, ούτε άλλη μάνα...
 
4.
 
Μπλόκο, Μάντρα,  Αίμα, Φασισμός, Προδοσία, Πόλεμος, Κατακτητές,  Εκτελέσεις, Κοκκινιά, Αντίσταση, Θάρρος,  Ήρωες, Μνήμη, Ζείτε!!
Εδώ είμαστε ακόμα...
Πως να χωρέσει τόσο μεγαλείο ψυχής σε έναν τόσο μικρό χώρο; 
Πως να γαληνέψουν οι χαροκαμένες μάνες, οι κόρες και οι γιοι με ενα συγνώμη; Πως να ξεχάσεις τους προδότες... και τη συνεχιζόμενη κατοχή....!