Δυο
συμμαθητές στο 13ο δημοτικό σχολείο της Νίκαιας, συναντήθηκαν
διαδικτυακά μετά από 57 χρόνια και τα λένε, ο καθένας με τον δικό του
τρόπο..
Μια ιδέα του δικτύου Hocus Photus με στόχο τη δημιουργική συνένωση και τη συνεργατικότητα των ανθρώπων.
Κείμενο Βασιλική Χαμαλέλη-Μπούκλα
Φωτογραφία. Γιώργος Βασιλειάδης
Ήρθες με βήματα αερικού, χωρίς ήχο, παραμόνον αυτόν της θερμής σου ανάσας και της καρδιάς σου το χτύπο, που εναρμονίστηκε με το δικό μου.
Δίπλα μου στάθηκες,
σύντροφος τής σκιάς μου
σεμνός.
Ακόλουθος και στήριγμά μου.
Μ' έμαθες να λαχταρώ
πότε θα λούσει
το κορμί μας το φως,
ας ήταν κι από ένα
λιπόσαρκο κερί,
για να ζωγραφίσουμε
στον άδειο τοίχο
το περίγραμμά μας.
Κι όλα όσα
είχα να σου πω,
κι όλα όσα
είχες να μου δώσεις,
μικρές ψηφίδες,
γέμιζαν το κενό του.
Τις δύσκολες ώρες
τής ακινησίας,
εστιάζαμε σ' αυτό
με ιερή προσήλωση,
ακριβώς σαν
σε καθρέφτη γερασμένο.
Κι ανακαλύπταμε
στη σοφία του,
γιατί σε λάτρεψα,
γιατί μ' αγάπησες,
μέσα από είδωλο θαμπό
είναι η αλήθεια,
που όμως ποτέ
δε λέει ψέματα.